Günümüz araştırmaları bireylerin dış dil ve iç dil olmak üzere iki dil kullandığını göstermektedir. Dış dil sesli, gürültülü ve herkesin duyduğu bir dildir. İç dil, sessiz, gizemli, kişiye özel ve sadece kişinin duyduğu bir dildir. İç dil, iç sesi ya da iç konuşma denilen bu olgu çoğu insanda görülen zihinsel bir etkinliktir. Bu etkinlik dil ve zihinsel işlemlerde önemli roller oynamakta, okuma, yazma, anlama, sorgulama, öğrenme, düşünme, duyguları kontrol etme, güdüleme vb. süreçlere yardım etmektedir. İç sesi, sessiz okuma sırasında ortaya çıkmakta, kelimeleri, cümleleri ve metni anlamaya önemli katkılar sağlamaktadır. Uzman okuyucular kelimelerin küçük iç sesini beyninde duyarak okumakta ve anlamaktadır. İç konuşma ise bireyin kendi kendine içinden sessizce konuşmasıdır. Günlük işleri planlanma, karar alma, sorun çözme, sosyal ve duygusal konulara yön verme sırasında iç konuşmaya başvurulmaktadır. Ancak bireyin gelişiminde etkili olan iç sesi ve iç konuşmaya ilişkin araştırmalar henüz yeterli değildir. İç sesinin okuma, konuşma, anlama, düşünme gibi süreçlerde rolü ve işlevine yönelik daha net ve kapsamlı araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Her bireyde var olan bu olgunun bilimsel yönden ele alınması, dil ve zihinsel becerileri geliştirmede kullanılması önerilmektedir.